وبلاگ

: ظرفیت سیستم های MIMO موضوع اصلی تحقیقات مخابرات بی سیم در دهه گذشته بوده است. هم فوسینی و هم تلاتر، نشان داده اند که برای کانال های i.i.d، ظرفیت سیستم های MIMO به صورت خطی، با تعداد آنتن، افزایش می یابد. این نتیجه گیری می تواند به این صورت بیان گردد که سیستم های MIMO، با بهره گرفتن از مزایای دایورسیتی فضایی کانال به وسیله انتقال دیتا به صورت ماتریسی، در امتداد بردار کانال بهره برداری مناسبی کرده است. یک چشم انداز مناسب از سیستم های MIMO درآورده شده است. کار انجام شده در، بر این اساس انجام گرفته است، که فرض شده فقط گیرنده اطلاعات کاملی از کانال دارد و بنابراین شیوه اختصاص توان برابر، برای محاسبه ظرفیت مورد استفاده قرار گرفته است. در، نشان داده شده است که شیوه اختصاص توان به صورت واترفیلینگ برای کانال هایی که هم در گیرنده و هم در فرستنده تخمین زده شده است، راه حل مناسبی می باشد. تکنیک های زیادی برای شناخت کانال که فرستنده بتواند از کانال یا توزیع آماری آن اطلاع داشته باشد، وجود دارد. یکی از این راه ها استفاده از فیدبک کواریانس است که در آن اطلاعات متقابل کانال به صورت فیدبک از گیرنده به فرستنده ارسال می شود. فصل اول: کلیات 1-1- هدف هدف اصلی از نگارش این سمینار بررسی ظرفیت سیستم های MIMO با بهره گرفتن از مدل کانال SCM می باشد. اهداف خاص دیگر این سمینار عبارتند از: – تعیین و مقایسه ظرفیت سیستم های MIMO با شیوه های انتشار متفاوت. (ماکروسلول های برون شهری و میکروسلول های شهری). – تحقیق در مورد کوپلینگ متقابل و شیوه های متفاوت نرمالیزاسیون کوپلینگ بر ظرفیت سیستم های MIMO. 2-1- پیشینه تحقیق سیستم های مخابراتی بی سیم پس از سیستم های نسل اول (1G) پیشرفت های بسیار زیادی کرده اند. در این زمینه دسترسی چندگانه با تقسیم فرکانسی (FDMA)، از تکنیک های مهم مورد استفاده می شود. TDMA و CDMA نیز امروز به طور بسیار وسیع در مخابرات بی سیم مانند سیستم های نسل دوم مورد استفاده قرار گرفته اند. روش دستیابی CDMA در سیستم های نسل سوم (3G) نیز مورد استفاده قرار گرفته است. این تکنیک های دستیابی، سه شیوه اصلی دستیابی برای امکان استفاده کاربران به صورت همزمان از قسمت رادیویی طیف که یک منبع محدود و ضروری برای تمامی کاربردهای مخابرات بی سیم می باشد، مورد استفاده قرار می گیرد. امروزه مهندسین طراح سیستم های بی سیم با چندین مشکل روبرو هستند که عبارت است از محدودیت در طیف رادیویی و پیچیدگی محیط انتشار امواج از یک طرف و افزایش تقاضا برای بهبود کیفیت سرویس و همچنین افزایش سرعت انتقال اطلاعات از ط رف دیگر. طراحان مخابرات بی سیم باید زمان و فرکانس و کد را بین کاربران تقسیم کنند. سوال این است که بعد بعدی که باید برای حل موارد ذکر شده مورد استفاده قرار گیرد، چیست؟ فضا جواب مناسبی برای این پرسش می باشد. از این رو سیستم های بی سیم چند ورودی، چند خروجی MIMO، در سال های اخیر به عنوان یکی از پراهمیت ترین تکنیک ها برای بهبود عملکرد سیستم های بی سیم با به کارگیری چندین آنتن در فرستنده و گیرنده، مورد توجه قرار گرفته است. تحقیقات و نوشته های قبلی پیرامون کار انجام شده توسط محققان تا سال 2006 پایه این سمینار را تشکیل می دهد. این سرفصل ها به صورت زیر سازمان دهی شده اند: (I) ظرفیت سیستم های MIMO (II) مدل سازی کانال (III) کوپلینگ متقابل و تأثیر آن بر ظرفیت (IV) ظرفیت کانال های رایلی همبسته