وبلاگ

:

از دست رفتن دندانها باعث مختل شدن استتیک ، جویدن و صحبت كردن بیمار میشود. اگرچه پروتز های دندانی قادر به ترمیم استتیک و فانكشن بیمار تا حدودی است ، اما بعضی مشكلات ایجاد شده توسط آنها سبب می شود كه بیماران بدنبال استفاده از پروتزهای ساپورت شونده توسط ایمپلنت باشند. كاهش زمان درمان و راحتی بیمار، در كنار داشتن استتیک مطلوب تر از مزایای درمان با ایمپلنت های دندانی می باشد. میزان موفقیت تقریبا 100% و عدم تخریب دندان های مجاور از مواردیست كه منجر به افزایش استفاده از درمان های ایمپلنت شده است.

نشان داده شده است كه استئواینتگریشن زمانی بدست می آید كه ایمپلنت ها در موقعیت صحیح خود با بهره گرفتن از تكنیک جراحی مناسب ، همراه با حداقل تروما و حداقل حرارت حین عمل قرار گیرند. ایمپلنت ها باید دارای ثبات اولیه بوده و از نظر مكانیكی در طی دوره ترمیم دو تا شش ماه بارگذاری شوند. تمام فاكتورهای فوق بر استئواینتگریشن موثر هستند.

موفقیت طولانی مدت كلینیكی ایمپلنت ها وابسته به استئواینتگریشن و چسبیدن بافت های نرم و اپی تلیوم به سطوح ایمپلنت است. همان طور كه ایمپلنت های دندانی به محیط دهان اكسپوز می شوند ، باید از مواجهه با عواملی همچون دود سیگار و پلاك باكتریایی ممانعت شود. از آنجایی كه تماس ایمپلنت با استخوان بدون وجود PDL و الیاف كلا‍‍‍ژن آن طور كه در دندان طبیعی است ، می باشد بنابراین بافت ها در اطراف ایمپلنت استعداد به عفونت دارند. اندكس های مختلفی شامل: پلاك اندكس ، اندكس لثه ای ، خونریزی حین پروبینگ و تحلیل استخوان برای ارزیابی سلامت بافت های نرم اطراف ایمپلنت استفاده می شود ، تحلیل استخوان مارژینال بوسیله رادیوگرافی ارزیابی می شود و بطور مستقیم در ارتباط با موفقیت طولانی مدت درمان های ایمپلنت است. مطابق با مطالعات مختلف انجام شده ، تغییرات كرست استخوان در اولین سال بعد از جایگذاری ایمپلنت بایستی كمتر از 1mm باشد ، كه به نظر می رسد این میزان تحلیل استخوان بخاطر سازگاری استخوان اطراف ایمپلنت با بار اكلوزال می باشد. بخاطر اینكه سازندگان ایمپلنت های دندانی بتوانند میزان تحلیل كرست استخوان را به حداقل برسانند ، تمهیدات مختلفی را اعمال نموده اند ، كه از آن جمله می توان به ایجاد تغییرات سطحی ایمپلنت (اسید اچ ، سندبلاست

 ، هیدروكسی آپاتیت و …) ، تغییر در شكل ایمپلنت ( استوانه ای ، مخروطی) و تغییر در رزوه ها (نوع ، شكل و عمق رزوه) اشاره نمود.

هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر یكی از این   تغییرات (شكل ایمپلنت) بر میزان تحلیل كرست استخوان پس از یک دوره شش ماهه بعد از بارگذاری می باشد.

فصل اول

کلیات ومرورمقالات

کلیات : تعریف ایمپلنت

ایمپلنت (Implant) از دوجز Im و Plant تشکیل شده است (1). Im به معنای درون و Plant به معنای کاشتن است (2). ایمپلنت جسمی است که درجایی کاشته می شود و دراصطلاح دندانپزشکی وسیله ای است که از مخاط دهان عبور کرده و برروی یا درون استخوان فک قرار می گیرد (3) .

ساختار ایمپلنت

بطور کلی هرایمپلنت از سه قسمت تشکیل می شود (4).

• فیکسچر (Fixture)

• اباتمنت (Abutment)

• سوپراستراکچر(Super structure)

مواد تشکیل دهنده ایمپلنت

بیومتریالهای فلزی مثل تیتانیوم ، آلومینیوم و انادیوم بطور گسترده ای بکار می روند و از ترکیبات کربن ، اکسیدآلومینیوم ، سرامیک ، سیلیکون نیز استفاده می شود . گروه فلزات قیمتی هم چون طلا ، پلاتین و آلیاژهایشان کمتر کاربرد دارند . ازطرفی مطالعات اولیه برروی ترکیبی از کرم ، کبالت و مولیبدن و همینطور ترکیب آهن ، کرم و نیکل انجام گرفته است . پلیمرها و ترکیباتشان (پلی متیل متاکریلات ، سیلیکون رابر ، پلی اتیلن ) به طور معمول مورداستفاده قرار نمی گیرند ، اما پیشرفت تکنولوژی ، نوید کاربرد آنها را در آینده می دهد (5).

( بیان مسئله ) :

     زندگی زناشویی جنبه های مختلفی از مسائل مالی تا روابط جنسی و عاطفی را در برمی گیرد که با حفظ استقلال نسبی در جهت تكامل فردی ، شكوفایی استعدادها و قابلیت های طرفین همراه است و به زندگی معنا و هویت می دهد (1) . اگر عوامل فرهنگی ، اجتماعی ، اقتصادی ، اخلاقی ، روانی و شغلی در زندگی زناشویی نادیده گرفته شوند ، زوجین در زندگی شاد و خوشبخت نخواهند بود و ممکن است سرگردانی و توقف رشد فردی و خودآگاهی ایجاد شود (2). رضایت زناشویی عامل پیش بینی کننده سلامت روانی افراد متاهل است و نقش عمده ای در تربیت افراد و بارور كردن توانائی ها دارد (3). روابط زناشویی رضایتمند باعث رشد شایستگی ، توانایی سازگاری و انطباق افراد شده و این افراد عموماً عمر طولانی و تغذیه سالم و مطلوب داشته ، دچار افسردگی و مشكلات روانشناختی کمتری گردیده و كودكان سازگارتر و با وضعیت تحصیلی بهتری دارند، همچنین کمتر به الکل و مواد مخدر روی می آورند و در صورت ابتلا به سرطان احتمال نجات بیشتر است (4).      

     رضایت زناشویی1 دارای حیطه های مختلفی همچون درك متقابل زن و شوهر از رفتار و ویژگی های یكدیگر (پاسخ قراردادی) 2 ، نگرش آنها نسبت به نقش ارتباط در زندگی زناشویی (ارتباط زناشویی) 3، نحوه حل تعارض ها و كشمكش ها ( حل تعارض ) 4، میزان رضایت از اداره  مالی خانواده ( مدیریت مالی) 5 ، توافق در نحوه استفاده از اوقات فراغت (فعالیت های مربوط به اوقات فراغت) 6 ، خشنودی از روابط جنسی و عاطفی (روابط جنسی) 7 ، توافق درباره داشتن فرزند و درك واقع گرایانه از تأثیر فرزندان بر روابط زناشویی   ( ازدواج و بچه ها ) 8 ، هماهنگی احساسات و علایق مربوط به دوستان و خویشاوندان ( بستگان و دوستان ) 9، رضایت از  نقش های مختلف زناشویی ( نقش های مربوط به برابری زن و مرد ) 10 و اعتقادات و اعمال مذهبی

1- marital satisfaction

2- idealistic distortion

3- marital  communication

4- conflict  resolution                          

5- financial  management        

6-leisure activities

7- sexual relationship

8- marriage and children

9- family and friends

10- equalitarian roles

( جهت گیری عقیدتی) 1 در زندگی زناشویی می باشد (5) همان طور که اعتقادات مذهبی نقش مهمی در رضایت زناشویی دارد (6) . ارزیابی این حیطه ها می تواند مشکلات بالقوه زوج ها را توصیف نموده و زمینه های نیرومندی و تقویت آنها را در زندگی مشخص کند (7). زوجینی که انعطاف پذیری، سازگاری و همبستگی ( موضوعات شخصیتی ) 2 بیشتری داشته باشند از رضایت زناشویی  بیشتری برخوردار بوده و دارای همبستگی مثبت  و همسو بین رضایت زناشویی و مؤلفه هایی چون اوقات فراغت ، همگرایی در مسائل مربوط به فرزندان ، ازدواج ، خانواده  و دوستان  می باشند (8) . زوجینی كه اوقات  فراغت بیشتری را با هم می گذرانند و سرگرمی های مشتركی دارند، ارتباطات كلامی و عاطفی بیشتری با هم دارند و از سلامت جسمی و روحی باثبات تری برخوردار بوده و در نهایت امکان دستیابی بیشتری به رضایت خواهند داشت (9) .

     با توجه به جامعه جدید صنعتی ضرورت حضور مردان و زنان در خارج از خانه برای اشتغال ، دستیابی درآمد، انتقال  کارکردهای اقتصادی، آموزشی ، تربیتی به نهادهای دیگر ؛ موجب دگرگونی نهاد خانواده و حرفه و جدایی این دو از هم شده است (10). در هم آمیختن نقش های خانوادگی ، شغلی باعث فشار جسمی، روانی و پیامد آن تعارض کار و خانواده می گردد که بر چگونگی سلامت شغلی و خانوادگی تاثیر می گذارد (11) . اولین حوزه های مورد آسیب این تعارض، رضایت زناشویی و رضایت شغلی است و پی آمدهای منفی مانند کاهش سلامتی  برای  زوجین ، ناکارآمدی وظایف مادری ، پدری و همسری ، کاهش رضایت زناشویی و تاثیر منفی بر سلامت روانی را به دنبال خواهد داشت. همچنین تاثیر این آسیب ها در سازمان ها بصورت کاهش بهره وری ، کاهش خشنودی شغلی کارکنان ، افزایش دیر کرد و غیبت کارکنان از کار و افزایش کناره گیری و کاهش تعهد سازمانی می باشد (12). در مورد خانواده ای که هر دو زوج شاغل هستند مشخص شده : زنانی که رضایت شغلی بالاتری دارند بیشتر از زنان خانه دار از زندگی زناشویی خود  لذت می برند ؛ ولی باید توجه داشت که زنان شاغل استرس و گرفتاری های کاری خود را نیز به منزل می آورند (13).  

     از جمله مشاغلی  كه از دیر باز در تمام مدت شبانه روز فعال بوده، شغل هایی هستند که در زمینه مسائل درمانی فعالیت و با بیماران

 ارتباط دارند. پرستاران عمده ترین بخش نیروی انسانی نظام بهداشتی و سلامت را تشکیل می دهند. پرستاری شغلی است كه در تمام  24 ساعت فعال بوده و به سبب ماهیت خاص خود به عنوان  

1- religious orientation

2- personality  issues                                

شغل استرس آور شناخته  شده است. استرس های شغل پرستاری در درازمدت می تواند نه تنها سبب مشکلات زناشویی شود بلکه می تواند منجر به فرسودگی شغلی، كاهش كارآمدی، کاهش موثر بودن در محل كار ، غیبت زیاد از بخش، كاهش رضایت بیماران، ترك حرفه پرستاری ، سو مصرف الكل و  مواد مخدر، افسردگی و حتی خودكشی در پرستاران منجر گردد (14). در همین راستا، لاندا 1 نشان داد که با افزایش فشار شغلی ، نارضایتی زناشویی نیز فزونی می یابد (15)

     در سال های اخیر پژوهش های زیادی در مورد بررسی رضایت زندگی و رضایت شغلی پرستاران و عوامل مرتبط صورت گرفته اما مطالعات  در  زمینه رضایت زناشویی  پرستاران و عوامل مرتبط اندک است .  رضایت زناشویی در طول زمان با عوامل متعددی مرتبط است که با آگاهی از وجود ارتباط آنها  که پیش بینی کننده حفظ رضایت زناشویی در زندگی مشترک یا رفتن به طرف آشفتگی زناشویی است، می توان به پایداری خانواده

کمک کرد تا از آسیب ها در امان بمانند. دسته ای از متغیرها مربوط به عوامل فردی- خانوادگی مانند : سن، جنس، تحصیلات، طول مدت ازدواج، تفاوت سنی، نوع ازدواج ( فامیلی یا غیرفامیلی) ، تعداد فرزندان، سن همسر، شغل و میزان تحصیلات همسر و عوامل شغلی مانند نوبت کاری، سابقه کار ، بخش محل خدمت ، وضعیت اقتصادی می باشد. نتایج برخی از مطالعات نشان داده است  که رضایت زناشویی با وضعیت اقتصادی رابطه مثبت و با طول مدت ازدواج ، تعداد فرزندان رابطه منفی دارد ولی با سن ازدواج ، فاصله سنی ، نوع ازدواج ، تحصیلات رابطه ای ندارد (16). در مقابل پژوهش توئنگ و همکاران 2 نشان می دهد همسران دارای فرزند، رضایت کمتری نسبت به همسران فاقد فرزند گزارش می کنند (17). سطح تحصیلات بالا و نیز موقعیت اقتصادی و اجتماعی بالا (18) ، میزان تحصیلات پرستاران و احساس موفقیت در زندگی (19) ، جنسیت  (20) نوبت کاری با تعارض کار- خانواده و کاهش عزت نفس و افزایش افسردگی و کاهش رضایت زناشویی در ارتباط است (21). برخی مطالعات رضایت زناشویی را در مشاغل مختلف مورد بررسی قرار داده اند از جمله واقعی و همکاران نشان دادند که، 6/65 درصد از کارمندان دانشگاه علوم پزشکی بیرجند دارای میزان رضایت  زناشویی در سطح متوسط  می باشند (4). زندی پور نیز با بررسی رابطه رضایت زناشویی و رضایت شغلی در کارکنان شرکت آب و فاضلاب استان تهران مشخص کرد که 6/55 درصد افراد دارای رضایت زناشویی متوسط

1 – Landa

2 – Twenge j m , etal  

بودند (22) . در  این راستا  مطالعاتی  نیز در مورد رضایت  زناشویی  پرستاران در نقاط  مختلف ایران انجام شده است ؛ از جمله مطالعه اسدزاده و همکاران که نشان دادند ، میانگین نمره رضایت زناشویی پرستاران در گردش شاغل در بیمارستان های آموزشی و تامین اجتماعی شهر تبریز ، در سطح  متوسط می باشد (23).  

     به دلیل چرخش و تنوع در  زمان  كار ممکن است یک پرستار در طول روزهای هفته ساعات مختلفی از شبانه روز را در بیمارستان به سر ببرد ، همچنین  بنا به اظهارات پرستاران  کار شیفتی  پیامدهای منفی بر  مسایل خانوادگی ، اجتماعی گذاشته و باعث از هم گسیختگی فعالیت های اجتماعی مشترک با  همسر شده  که به طور معنی داری سلامت روانی آنها را به خطر می اندازد و کار نوبتی منبع بزرگی برای تعارض شغلی و خانوادگی است (26،25،24) . نوبت کاری باعث انزوای اجتماعی ، افزایش افسردگی و كم شدن تعامل زناشویی می شود، از طرف دیگر این منابع فشار بر افراد؛ موجب ایجاد تعارض در تعهدات شغلی و خانوادگی می گردد (27) . بنابراین رضایت زناشویی به احتمال زیاد، بر رضایتمندی از فرصت های شغلی و تصمیم گیری ها تاثیر گذاشته

و توان برآوردن انتظارات و نیازهای مادی و اقتصادی فرد را بالا می برد (28). از طرفی بالا رفتن مشكلات و اختلافات زناشویی به گونه معنادار رضایت كاری را كم می كند ؛ پس افزایش رضایت زناشویی به گونه ای معنی دار با افزایش رضایت كاری و شغلی نیز همراه  است (29).

     وجود استرس های زیاد در حرفه هایی از جمله پرستاری باعث کاهش سلامت روانی شده و فشارهای شغلی و مواجه با موقعیت های بیمارستانی ، اختلال در ریتم های زیستی، به خطرافتادن سلامت جسمی و روحی آنان ، افزایش ابتلا به ناراحتی های گوارشی ، بی اشتهایی و اشکال در خواب را موجب می گردد (30). افرادی که به طور مرتب تحت این شرایط هستند در معرض ابتلا به اختلالات جسمی ، روانی  یا بیماری های گوناگون قرار دارند و اختلالات بیولوژیکی ناشی از آن ممکن است به خطاهای انسانی و جراحات شدید منجر شود (31)

     در این راستا نتایج مطالعات موید آن است که کار شیفتی و کار شبانه موجب کاهش دیدارهای پرستاران با همسران شده و این موضوع احتمال طلاق در میان آنها را افزایش می دهد (32). علاوه بر این کار کردن در ساعات غیراستاندارد، شیفت های غیرقابل انعطاف، می تواند با شانس کمتری از رضایت زناشویی همراه  باشد بخصوص برای کسانی که در شیفت های عصر و شب  کار می کنند (33).  بطوری که 9/33 درصد پرستاران به خاطر تأثیر این حرفه  بر زندگی زناشویی خود ابراز نارضایتی داشته اند (34).

     نظر به اینكه پرستاران نقش مهمی در بهبود و ارتقا سلامت افراد جامعه دارند و نظام ارائه خدمات بهداشتی نیز نسبت به اثرات منفی تعارض، آسیب پذیر است ؛ شناسایی و رفع عوامل زمینه ساز، ایجاد كننده و تداوم بخش واكنش های هیجانی، رفتاری، روانی و جسمانی در پرستاران، بعنوان یک ضرورت مطرح می گردد؛ که می تواند در كاهش استرس های مذكور و اثرات سوء آن بر زندگی خانوادگی و سلامت پرستاران مؤثر باشد (35)  همچنین با توجه به اینکه رضایت زناشویی بر سلامت فردی  موثر است و عوامل تنش زا در محیط کار ، سلامت افراد را به خطر می اندازد و پرستاران نیز با عوامل استرس زای مختلف در محل كار برای رسیدن به هدف تامین سلامت و آسایش بیماران مواجهه هستند و در محیط خانه به  علت  تعدد  نقش ها  مانند( مسئولیت تربیت فرزندان ، مدیریت خانه و حفظ کانون گرم خانواده ) که مسئولیت های انکار ناپذیری هستند . لذا به واسطه مشغله های کاری، در معرض مستقیم و غیر مستقیم آسیب های جسمانی و روان شناختی قرار دارند و بنابراین مستعد تعارض کار و  خانواده  می باشند که برای برقراری تعادل دچار چالش های مکرر خواهند شد . چالش های روانی- جسمانی در پرستاران باعث بروز مشکلاتی در خانواده می گردد که افراد مسئولیت های همسری- والدینی را انجام نداده و بالطبع مشکلاتی در محیط کار هم  بوجود می آید؛ فشارهای موجود در حرفه پرستاری می تواند بر زندگی خانوادگی و مسائل زناشویی تاثیر گذاشته و باعث مشکلات جنسی و از هم گسیختگی مسائل مشترک اجتماعی و افزایش تعارض کار و خانواده و به خطر افتادن سلامت روانی آنان شود (27) در نتیجه شناخت عوامل مرتبط با رضایت زناشویی در پرستاران ضروری بنظر می رسد.

     همچنین با توجه به اینکه زندگی زناشویی پرستارانی كه مسئولیت زندگی خانوادگی را بر عهده دارند شرایطی چون غیبت از منزل در ساعات مختلف شبانه روز، انتقال فشارها و مشكلات از محل كار به منزل تحت تاثیر قرار گرفته و نیز فرهنگ و محیطی كه پرستار در آن مشغول به کار است می تواند بر شدت و سختی های شغلی وی موثر باشد و با عنایت به اینکه تاكنون در موقعیت جغرافیایی رشت تحقیقی در این مورد انجام نشده به نظر می رسد كه انجام مطالعه ای جهت تعیین میزان رضایت زناشویی و حیطه های آن و همچنین عواملی که آن را تحت تاثیر قرار می دهند ضرورت داشته باشد.

دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی گیلان

دانشکده پرستاری و مامایی شهید بهشتی رشت

مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت

پایان نامه

جهت دریافت مدرک کارشناسی ارشد پرستاری مراقبتهای ویژه

عنوان

بررسی میزان نوآوری و عوامل مرتبط با آن در پرستاران شاغل در بخشهای ویژه مراکز آموزشی درمانی شهر رشت درسال 1392

استاد راهنما:

آقای دکتر رسول تبری

اساتید مشاور:

خانم کبری سلامی کهن

دکتر احسان کاظم نژاد لیلی

اسفند 1392

(در فایل دانلودی نام نویسنده موجود است)

تکه هایی از متن پایان نامه به عنوان نمونه :

(ممکن است هنگام انتقال از فایل اصلی به داخل سایت بعضی متون به هم بریزد یا بعضی نمادها و اشکال درج نشود ولی در فایل دانلودی همه چیز مرتب و کامل است)

بیان مسئله

در دنیای امروز توان سازگاری و اداره کردن تغییرات عنصر اصلی موفقیت و بقای هر سازمان است و لازمه کسب این توانائیها توجه سازمان به نوآوری و خلاقیت افراد است. تحولات و دگرگونی های جامعه جهانی امروز، سازمانها را وادار ساخته است تا برای زیستن در چنین محیط متغیر و بی ثباتی به خلاقیت و نوآوری روی آورند و اهداف و گرایش ها و علایق خود را در جهت به کارگیری خلاقیت و نوآوری هدایت کنند. پیش بینی ناپذیری روند امور و تحولات آینده که مهمترین ویژگی عصر اطلاعات کنونی می باشد، لزوم توجه به خلاقیت و نوآوری در سازمانها را بیشتر ساخته است[1]. نوآوری جامه عمل پوشاندن به یک ایده جدید در انجام کارها با هدف ارتقاء کیفیت محصول یا خدمت ارائه شده به مشتری می باشد[2].

عوامل موثر بر خلاقیت و نوآوری در افراد در دو دسته عوامل فردی و سازمانی طبقه بندی می شوند. عوامل فردی شامل عوامل مربوط به خلق و خوی افراد مثل (اعتماد به نفس، قبول ابهامات، صبر و شکیبایی، نظام فکری کلی گرایی، کنجکاوی زیاد و استقبال از پیچیدگی)[3]، عوامل انگیزشی و عوامل مربوط به علم و تخصص افراد است.   عوامل سازمانی موثر بر نوآوری هم شامل عوامل مربوط به ساختار سازمانی، عوامل مربوط به فرهنگ سازمانی، عوامل مربوط به سیستم آموزشی، عوامل مربوط به سیستم پاداش و عوامل مربوط به امکانات است که با فراهم کردن بستر مناسب جهت پرورش و گسترش خلاقیت و نوآوری در افراد یک سازمان می توان آنها را به مرز آفرینندگی رساند[1]. نتیجه یک مطالعه در یک شرکت تولیدی در سال 2005 در آمریکا نشان داد که با فراهم کردن فرصت نوآوری در بین کارکنان واصلاح ساختار این شرکت برای تقویت نوآوری میزان درآمد این شرکت %71، رضایت مشتری %76 و بهره وری %71 ارتقاء پیدا کرد[4]. امروزه توافق جمعی بر آن است که سازمان های موفق سازمان هایی هستند که نوآوری نوک پیکان حرکت آنها را تشکیل می دهد. به عبارتی سازمان های امروزی برای ادامه حیات بایستی پویا بوده و مدیران و کارکنان آنها باید نوآور باشند تا بتوانند سازمان را با این تحولات منطبق ساخته و جوابگوی نیازهای جامعه باشند[1].

اهمیت توجه به نوآوری در موفقیت سازمانها تنها منحصر به بخشهای تولیدی نبوده بلکه در بخشهای خدماتی و دانشگاهی هم با توجه به نوع مشتری (بیماران) این مفهوم از اهمیت زیادی برخوردار است[5]. سیستم های بهداشتی درمانی برای ارائه مراقبت با کیفیت و موثر نیاز به توسعه و تقویت نوآوری در بیمارستانها دارند تا بتوانند به صورت موثر نیازهای بیماران را شناسایی کرده و بر اساس این نیازها بهترین روش حل مسئله را انتخاب نموده و به بهترین روش ممکن از منابع انسانی و غیر انسانی و امکانات سازمان استفاده نمایند[6]. چالش ها در فراهم کردن مراقبت با کیفیت با افزایش سن افراد در جامعه بشری، افزایش شیوع بیماریهای مزمن، گسترش تکنولوژی اطلاعات و افزایش آگاهی بیماران نسبت به حقوق خود نیاز به نوآوری در مراقبتها را بیشتر می کند. بنابراین بدون نوآوری بیمارستانها مجبور خواهند

 بود که برای کاهش هزینه ها و حفظ آن و جلب رضایت مددجویان فقط به کارکنان فشار آورند[7]. مخصوصا در محیطهایی که مراقبت متعدد و طولانی مدت ارائه می شود افزایش نیاز به مراقبت باکیفیت با وجود محدودیت منابع، مشکلات خاصی را در رسیدن به یک برایند دلخواه ایجاد می کند[8]. در این شرایط است که  فقط نوآوری می تواند پلی بین مراقبت با کیفیت و کار بالینی اثر بخش، کارآمد و باکیفیت برقرار نماید[6]و[8]و[9]. با توجه به اینکه حدود %80 از مراقبتهای ارائه شده به مددجویان در بیمارستانها توسط پرستاران انجام شده و با عنایت به اینکه حدود %70 کارکنان بیمارستان را پرستاران تشکیل می دهند، اهمیت توجه به موضوع نوآوری در این گروه دو چندان می شود[10]. در همین راستا انجمن بین المللی پرستاران در سال 2009 نوآوری را در زمره مهارتهای حرفه ای مورد نیاز پرستاران قرار داد[11]. نتیجه یک مطالعه درسال 2002 درآمریکا هم که با هدف بررسی اهمیت نوآوری در پرستاری انجام شده است، نشان می دهد که وجود نوآوری برای آینده پرستاری ضروری است و پرستاران برای تسهیل در ارائه خدمات بهتر و مراقبت با کیفیت باید نوآور باشند[12]. مفهوم نوآوری در پرستاری به معنای تبدیل ایده ها به روشها و راه حل های جدید در مراقبت از بیمار است که در نهایت منجر به ارتقای کیفیت مراقبت می گردد[13]. پس بایستی در بین پازل مهارتهای بالینی مهارت حل مساله و نوآوری در مراقبتهایی كه به مرور زمان دچار روزمرگی می شوند؛ ادغام شود[14]. نوآوری در پرستاران باعث افزایش ایمنی بیماران،کارتیمی موثرتر و سریعتر و همچنین باعث کارآمدی، اثر بخشی، ارائه به موقع مراقبتها به بیمار[15] و در نهایت باعث افزایش کیفیت مراقبتها وارتقاء فرایند پرستاری و بهبود برآیند بستری در بیمارستان می شود[16]. در مورد تاثیر نوآوری در فرایند درمان بیماران و منافع آن در افزایش ایمنی بیمار و کاهش هزینه درمانی و تشخیصی نتیجه یک مطالعه در بیمارستانی در شیکاکو در سال 2003 نشان داد که تنها تغییر یک پروتکل درمانی (آرام بخش و خواب آور) و استفاده از پروتکل درمانی جدید قبل از انجام سی تی اسکن[1] و ام ار ای[2] تا چه اندازه باعث افزایش ایمنی در بیمار، کاهش عوارض، افزایش رضایتمندی بیماران و خانواده آنها، تسریع در فرایند تشخیصی و درمانی و صرفه جوئی حدود 600 دلار در هزینه ها گردید. در این مطالعه انجمن پرستاران این بیمارستان به این نتیجه رسیده بودند که اغلب به دلیل بی کفایتی داروهای خواب آور و آرام بخش استفاده شده قبل از انجام سی تی اسکن و ام.آر.آی در کودکان بستری در بیمارستان، این اقدامات تشخیصی به دلیل بی قراری کودکان در وقت مقرر انجام نشده و یا به دلیل عدم وضوح در کلیشه ها چندین بار تکرار شده و کودکان در معرض دوز چند برابر اشعه به دلیل تکرار سی تی اسکن و وحشت ناشی از انجام مکرر ام.آر.آی قرار می گیرند. انجمن پرستاران این بیمارستان پیشنهاد داد که برای آرام کردن و خواباندن بیمار قبل از انجام سی تی اسکن و ام.آر.آی از پروتکل میدازولام داخل بینی به جای روش های موجود استفاده شود. استفاده آزمایشی این پروتکل جدید بسیار موفقیت آمیز و رضایت بخش بوده و درجهت افزایش ایمنی بیمار و کاهش هزینه روش جدید جایگزین روش های قبلی گردید[17]. در مورد سودمندی نوآوری برای بیماران از بعد نوآوری در تکنولوژی اطلاعات و تبادل اطلاعات پزشکی و پرستاری در جهت  بهبود مداخلات تشخیصی و درمانی و مراقبتی مطالعات متعدد نشان می دهد که با نوآوری در تکنولوژی اطلاعات، پرستاران و پزشکان می توانند نتیجه یافته های بالینی خود در تشخیص و درمان و نحوه مراقبت را با همکاران خود در سراسر دنیا به اشتراک بگذارند و همدیگر را به چالش بکشانند و بیماران نیز قادر خواهند بود به اطلاعات پزشکی خود در سراسر دنیا و در تمام مراکز درمانی به راحتی دسترسی داشته باشند[5]و[7].

اما نوآوری در مراکزی که در آنجا مراقبتهای پیچیده تری به مددجویان ارائه می شود نظیر بخشهای ویژه از ضرورت بیشتری برخوردار است[14]و[18]و[6]. بخش مراقبت های ویژه در بالین از جذابیت و اهمیت خاصی برخوردار است.  مشكلاتی كه در بیماران بخش مراقبت های ویژه شدیداً بدحال مشاهده می شود اغلب حاد، منحصر به فرد بوده و زندگی را تهدید می كند. همچنین امروزه هزینه قابل توجهی از هزینه کل بیمارستان به بخش مراقبت های ویژه اختصاص داده می شود.(%8 از مجموع هزینه های بیمارستان، %2 از تولید ناخالص ملی در كانادا و %8 از تولید ناخالص ملی در آمریكا) بنابراین استفاده از روش های جدید مراقبتی و قابلیت و توانایی پرستاران این بخش در ابعاد علمی و عملی بسیار مهم می باشد[19]. پیچیدگی مراقبت از بیماران بدحال در بخشهای ویژه باعث شده است كه همیشه نتوان در این بخشها تنها به دستورالعملها و پروتكل ها متكی بود و مجموعه ای از فعالیتهای روزمره را در امر مراقبت از بیمار تجویز كرد. برای مثال برای تسهیل ارتباط با بیماران دارای لوله تراشه و خانواده آنها پرستاران به بیش از یک پروتكل نیاز دارند. در چنین شرایطی مراقبت باید جامع و منحصر به فرد بوده و برای بیمار سودمند باشد[19]. زمانی كه راه حل تعریف شده ای برای حل مشكل بیمار وجود نداشته باشد، پرستار نوآور مراقبتی ارائه می كند كه بیمار آن را بسیار شخصی و منحصر به موقعیت خود درك می كند[20]. مطالعه بیماران مبتلا به حوادث عروق مغزی [3] و آفازی هم در سال 2004 در انگلیس نشان می دهد که پرستاران بخش ویژه چگونه با بهره گرفتن از مهارتهای ارتباطی به عنوان یک عمل خلاقانه و هنرمندی از طریق حضور بر بالین بیمار، لمس بیمار و همكاری با بیمار راه های جدیدی برای ارتباط پیدا می كنند[14]. بنابراین در راستای رشد روزافزون علم پزشکی و فرایندهای مراقبتی از بیمار، ابهامات تشخیصی و درمانی مددجویان بستری در بخشهای ویژه، کمبود نیروی انسانی و پاره ای مسائل و مشکلات دیگر نوآوری در بخشهای ویژه از اهمیت بالائی برخوردار است[18]. در بخشهای ویژه باید نوآوری در پرستاران حمایت و پشتیبانی شود و به پرستاران آزادی عمل بیشتری داده شود تا تمام راه حل های منتج به حل مشکل را ارزیابی و بهترین ایده را انتخاب نمایند[6]. باید به آنها اجازه داده شود راه های غیر معمول و خارج از چهارچوب را  با در نظر گرفتن ایمنی خود و بیماران در امر مراقبت تجربه کنند[21]. مثلا” درامر انتقال بیمار، پرستاران ممکن است با توجه به شرایط بیمار و امکانات بخش ایده های تازه ای داشته باشند ولی به دلیل ترس از شکست ونتایج نامطلوب هرگز جرات عمل نداشته و یا در صورت بروز نتایج نامطلوب جرات فاش کردن آن را نداشته باشند و این تجربه به صورت مخفی برای بسیاری از همکاران تکرار شده و عوارض و هزینه های غیر قابل جبران به بیماران وارد نماید[14]. چرا که نوآوری همیشه با موفقیت همراه نیست و ممکن است در بعضی مواقع به ایجاد مشکل منجر شود. در این موارد ریسک پذیری شرط لازم برای نوآوری می باشد بنابراین باید پرستاران بخشهای ویژه از فرصت، اختیارات و امکانات لازم در جهت نوآوری برخوردار باشند[22] واین همسو با یافته های ‌کنول و ‌وان [4]در سال 2007 است که در مطالعه خود به این نتیجه رسیدند که قدرت غیر رسمی اعم ازحمایت مالی‌، حمایت همکاران و حمایت زیر دستان در داخل و خارج سازمان تاثیر بیشتری بر روی رفتار نو آورانه در پرستاران دارد‌. تصور بر این است كه داشتن قدرت سازمانی و در اختیار داشتن منابع در پرستاران باعث می شود‌ كه نوآوری كه شامل شكل‌گیری افكار جدید می‌باشد در آنها بیشتر شود[23].

به دلیل آنکه نوآوری به عنوان جزیی از صلاحیت های اساسی حرفه ای می تواند در طول زمان  از طریق آموزش کسب شده و پرورش یابد از این رو توجه به وضعیت موجود و ارتقای آن ضروری است[24]. به علت فقدان سنجش و ارزیابی نوآوری در پرستاران در کشور ما اهمیت و ضرورت آن به خوبی احساس نشده و اطمینان از مطلوب یا نا مطلوب بودن آن حاصل نمی گردد. از جانب دیگر تا زمانی که نوآوری مورد سنجش و اندازه گیری قرار نگیرد امکان برنامه ریزی در جهت تقویت و افزایش آن وجود نداشته در نتیجه بهبود و تعالی سازمان میسر نبوده یا لااقل مشکل خواهد شد. از طرفی عدم درک و شناخت صحیح مدیران از جمله مدیران پرستاری از عوامل تاثیر گذار بر نوآوری موجب عدم تقویت، تضعیف و حتی از بین رفتن نوآوری در کارکنان شده و مانع نهادینه شدن این خصیصه ارزشمند در سازمان می گردد.

در این تحقیق سعی خواهد شد با مشخص نمودن میزان نوآوری در پرستاران بخش های ویژه و عوامل مرتبط با آن ملزومات توجه به مفهوم نوآوری در واحدهای ارائه خدمات مراقبتی  بعنوان یک مولفه تاثیرگذار بر ارتقاء کیفیت خدمات بهداشتی درمانی در حد امکان فراهم شود.

[1]-Computerized Topographic Scanner

[2] -Magnetic Resonance Image

[3] -Cerebrovascular Accident

[4]-Knol & Van

اپیزیوتومی عبارت از برش پرینه به منظور افزایش اقطار تنگه خروجی لگن است. برخی از متخصصین معتقدند كه برش اپیزیوتومی بهتر از پارگی اتفاقی واژن ترمیم می شود. در عین حال این روش در برخی زنان باعث عوارضی از جمله عفونت، درد، هماتوم، پارگی درجه 3 و 4 می شود.

در گذشته اپیزیوتومی بدلیل کاهش احتمال لسراسیون شدید پرینه و عوارض ناشی از شل شدن عضلات کف لگن و ترمیم سریعتر به طور روتین در زنان نولی پار توصیه می شد. ولی در مطالعات کنترل شده جدیدتر نشان دادند که اپیزیوتومی در دسترسی به اهداف مذکور روش موفقی نمی باشد. با این وجود هنوز در اکثریت مراکز درمانی و حتی آموزشی کشور ما اپیزیوتومی به طور روتین در زایمان های بار اول و دوم انجام می شود.

میزان انجام اپیزیوتومی در مطالعه ای در نیجریه 54% ذکر شده. و در مطالعه ای دیگر در یمن این میزان 75% بوده است.

بین سال های 1998- 1980 تعداد اپیزیوتومی های انجام گرفته در ایالات متحده از 2 میلیون به 2/1 میلیون كاهش یافته است ( 30 % كاهش ). بیشترین كاهش در سال 1990 بوده كه علت آن به عوارض آشكاری چون خون ریزی، درد دوران نفاس، احتمال عفونت و وقوع پارگی درجه 3و 4 نسبت داده می شود. امروزه خیلی از مراكز با بهره گرفتن از مانور ریتگن به منظور كنترل پرینه تمایل كمتری به دادن اپیزیوتومی دارند و ترجیح می دهند پارگی خود به خودی اتفاق بیافتد تا این كه اقدام به اپیزیوتومی كنند ، چر ا كه پارگی ها معمولاً از اپیزیوتومی كوچك تر بوده، ترمیم و بهبودی آن آسان تر و سریع تر می باشد. در مقابل ممكن است برش اپیزیوتومی تا عضلات كف لگن گسترش یابد، علاوه بر این كه زمان بهبودی آن طولانی تر بوده و از پارگی دردناك تر است. اپیزیوتومی حین زایمان با مشكلات كوتاه و بلند مدت در زنان همراه است از جمله می توان درد و ناراحتی ناحیه اپیزیوتومی كه به برقرار ی تعامل بین مادر و نوزاد ، شیردهی، روابط جنسی و حتی احساس بهبودی مادر بعد از وضع حمل خلل وارد می كند و بی اختیاری ادرار و مدفوع را نام برد این مشكلات در زنان با پر ینه سالم كمتر است. مدارك محكم و مستندی به صورت كارآزمایی بالینی از محدودیت كاربرد اپیزیوتومی حمایت می كند. در گذشته معتقد بودند كه استفاده از اپیزیوتومی دار ای مزایایی چون كوتاه كردن طول مرحله دوم لیبر (در صورت به خطر افتادن وضعیت مادر و جنین)، تسهیل كاربرد واكیوم و  فورسپس ، جلوگیری از صدمه به ساقه مغز در نتیجه شكنندگی مویرگ های مغزی نوزادان پره ترم، تسهیل تولد جنین ماكروزوم (بزرگ تر از 4 كیلوگرم) و نمایش بریچ می باشد. با وجود این تحقیقات جدید از این ادعا كه اپیزیوتومی باعث كاهش خونریزی مغزی (در نوزادان پره ترم ) و طول مرحله دوم لیبر می شود، حمایت نمی كند (1).

همچنین در مطالعات دیده شده است که زایمان بدون اپیزیوتومی منجر به کاهش فراوانی پارگی های خلفی پرینه شده و بهتر است زایمان بدون اپیزیوتومی به طور انتخابی و نه برای همه خانم های نخست زا انجام شود(2).

با توجه به عوارض ذکر شده و با توجه به اینکه به نظر می رسد هنوز اپیزیوتومی در بیمارستان ایزدی به طور روتین انجام می شود مطالعه ای نیاز است تا میزان انجام اپیزیوتومی و دلایل استفاده از ان در این مرکز درمانی بررسی شود تا بتوان راهکاری مناسب برای کاهش استفاده و محدود کردن استفاده از این روش فقط در موارد ضروری ارائه کرد.

موثر ترین راه برای کنترل کیفی محصولات ، روش های آماری می باشد که تصویری از وضعیت کل تولید را ارائه می دهد. در واقع تغییر پذیری به عنوان یک پدیده دائمی و جزء لاینفک محصولات تولیدی ، دلیل اصلی استفاده از روش های آماری برای بررسی و کنترل این تغییرات است . در واحد های صنعتی ، تا زمانی که از مواد ، ماشین آلات ، افراد و روش ها برای تولید استفاده شود مشکل تغییر کیفیت نیز وجود خواهد داشت  و تا زمانی که این مشکل وجود  داشته باشد ، روش های آماری کنترل کیفیت نیز لازم خواهند بود .

گرچه روش های چند متغیره برای داده های چند متغیره مناسبتر هستند ولی در عمل در صنایع ما معمول نیستند. از آنجا که کنترل کیفیت چند متغیره[1] از محاسبات پیچیده تری برخوردار است اکثر کارشناسان کیفیت از روش های ساده تر و در عین حال با کارایی کمتر استفاده می کنند، این در حالیست که با رشد روزافزون استفاده از کامپیوتر در صنایع بسیاری از این محاسبات به راحتی امکان پذیر است.

از بزرگترین مزایای حالت چند متغیره نسبت به تک متغیره وارد کردن ماتریس همبستگی (واریانس-کوواریانس) در محاسبات است که از این طریق تاثیر متغیرها بر هم بررسی شده و بدین ترتیب دید جامعتر و بهتری به داده ها خواهیم داشت.

مهمترین کار در این زمینه توسط Hotelling در سال 1947 انجام شده است. وی روش  را توسعه داد و ازآن در نمودارهای کنترل استفاده نمود.در سال 1960 با پیشرفت تکنولوژی کامپیوتر ، کنترل آماری فرایند چند متغیره بسیار مورد توجه قرار گرفت و بحث کنترل همزمان چندین مشخصه کیفی در سطح وسیعی مطرح شد.نمودار  در کشف یک وضعیت خارج از کنترل بسیار خوب عمل می کند.نقطه ضعف عمده این نمودار آن است که علی رغم اینکه می تواند به درستی یک وضعیت خارج از کنترل را نشان دهد،در تعیین مشخصه های کیفی منحرف شده کمبود دارد.

1-2 هدف تحقیق

هدف اصلی از این تحقیق  معرفی عملی کنترل کیفیت چند متغیره وکمک به گسترش روش های چندمتغیره در کنار روش های تک متغیره است تا با امید به پروردگار صنایع کشور با سرعت بیش از پیش ترقی کرده و به نقطه ای برسد که لایق جوانان این خاک و بوم باشد.

1-3  ضرورت تحقیق

همانطور که در چند دهه اخیر روش های تولید از کارهای جز که کارگران به سادگی انجام می دادند به سمت کارهای تخصصی رفته است کنترل کیفیت از روشی فقط برای کاهش محصولات معیوب به روشی برای بهبود فرایند برای افزایش کیفیت در زمینه تولید و حتی خدمات و در نهایت افزایش رضایت مشتریان تغییر موضوع داده است ، این تغییر رویه خصوصا در دو  دهه اخیر به وضوح قابل مشاهده است، یکی از بارزترین این تغییرات،تغییر دید نسبت به متغیرهای معرف کیفیت است که سابقا به صورت مجزا پایش می شدند و همبستگی بین آن ها نادیده گرفته می شد ولی اینک مجموع آنها با هم پایش شده و نتایج به دست آمده واقعی تر و مستندتر هستند.

[1] Multivariate Quality Control