وبلاگ

کلیه شرکت‏هایی که در سال‌های اخیر در کشور امریکا ورشکست شده‏اند، پیش از آن اقدام به تجدید ارائه صورت‌های مالی خود نموده‏اند. در اغلب موارد،ارائه مجدد صورت‏های مالی بیانگر وجود مشکلات در سیستم کنترل داخلی و نظام راهبردی شرکت است (ژیا 2006)[1]. تجدید ارائه باعث ایجاد حس عدم اطمینان پیرامون اعتبار مدیریت و سیستم ‏گزارش دهی شرکت‏ها به خصوص در زمانی می‏شود که تجدید ارائه نشان دهنده سوء‏دار بودن گزارشگری مالی در دوره‏های قبلی است. اگر مدیریت سعی در گمراه کردن سهامداران داشته باشد،اعتماد آنها به اطلاعات ارائه شده از سوی مدیریت کاهش می‏یابدو متعاقبا دیدگاه سرمایه گذاران تا حد زیادی نسبت به شرکت تغییر می‏کند. در حقیقت،صورتهای مالی تجدید ارائه شده به صورت شفاف و صریح،پیام و علامتی پیرامون قابل اتکا نبودن صورت‏های مالی دوره‌های گذشته و کیفیت پایین آن‌ ها ارائه می نماید(ژیا 2006).
از سوی دیگر اصلی‏ترین دلیل انجام حسابرسی مستقل ایجاد اطمینان از قابلیت اتکای صورت‏های مالی برای استفاده‏کنندگان است. حسابرس از طریق جمع‏آوری و ارزیابی شواهد حسابرسی و در نهایت ازطریق گزارش حسابرسی، این اطمینان خاطر را مستند کرده و آن را در اختیار سرمایه‏گذاران قرار می‏دهند. حسابرسان از طریق مقایسه نحوه ارائه اطلاعات مالی بااصول و استانداردهای پذیرفته شده حسابداری، میزان قابلیت اتکای صورت‏های مالی را مشخص می‌نمایند(حساس یگانه 1385).
پژوهش پیش‏رو این موضوع را بررسی می‏کند که آیاافزایش کیفیت حسابرسی در دوره جاری، احتمال تحریف با اهمیت در اقلام مندرج در صورت‏های مالی دوره جاری و متعاقب آن تجدید ارائه صورت‏های مالی در دوره آتی را کاهش می‏دهد؟ افزایش کیفیت حسابرسی به معنای افزایش تلاش حسابرس برای کشف اشتباهات و تحریف‏های احتمالی با اهمیت موجود در صورت‏های مالی است. افزایش تلاش‏ها از سوی حسابرس، می‏تواند منجر به کاهش احتمال عدم کشف اشتباهات و تحریف‏های با اهمیت شود (شیبانو 1990، ماتسومورا و تاکر1992، دای1993، هیلجیست 1999)[2]. به این ترتیب انتظار می‏رود افزایش کیفیت حسابرسی به معنی رابطه منفی بین کیفیت حسابرسی در سال جاری و تجدید ارائه صورت‏های مالی در دوره آتی باشد. با وجوداهمیت این موضوع برای دانش حسابرسی، مطالعات تجربی اندکی به صراحت این پیش‏بینی تئوریک راآزمون کرده‏اند.
این فصل به تشریح موضوع تحقیق، اهداف و ضرورت انجام آن، پرسش ها و فرضیه ها ، مختصری از روش شناسی، جامعه آماری، روش نمونه گیری و روش تجزیه و تحلیل اطلاعات می پردازد. در ادامه، قلمرو موضوعی، مکانی و زمانی پژوهش، تعاریف پاره ای از واژه های استفاده شده در تحقیق و در پایان ساختار تحقیق ارائه می شود.
1-2-تشریح و  بیان موضوع  
بر اساس مفاهیم نظری گزارشگری مالی، هدف‌ صورت‏های‌ مالی‌ (حسابداری) عبارت‌ از ارائـه‌ اطلاعاتی‌ تلخیص‌ و طبقه‌بندی‌ شده‌ درباره‌ وضعیت‌ مالی‌، عملكرد مالی‌ و انعطاف‌پذیری‌ مالی‌ واحد تجاری‌ است‌ كه‌ برای‌ طیفی‌ گسترده‌ از استفاده‌كنندگان‌ صورت‏های‌ مالی‌ در اتخاذ تصمیمات‌ اقتصادی‌ مفید واقع‌ گردد. در واقع، هدف اصلی حسابداری، فراهم آوردن اطلاعاتی است که آثار مالی معاملات، عملیات و رویدادهای موثر بر وضعیت مالی و نتایج عملیات واحد تجاری را بیان کند و از این طریق سرمایه‏گذاران، اعتباردهندگان و سایر استفاده‏کنندگان را در قضاوت و تصمیم‏گیری‏های اقتصادی یاری دهد (کمیته تدوین استانداردهای حسابداری مالی، 1386).
سیستم حسابداری به واسطه گزارش فعالیت‏های مالی واحد تجاری از این قابلیت برخوردار است تا اطلاعاتی را در مورد آنچه که دیگران از آن آگاه نیستند، به آنان منتقل کند. برای مفید واقع شدن اطلاعات مالی در تصمیم گیری استفاده کنندگان ، هدف های حسابداری و گزارشگری مالی ایجاب می‏کند که اطلاعات مربوط به گونه‏ای مناسب و کامل گزارش شود. اطلاعات مالی فراهم شده توسط سیستم حسابداری تنها هنگامی می‏تواند در فرایند تصمیم گیری های اقتصادی استفاده کنندگان مفید واقع شده و مورد استفاده قرار گیرد که از حداقل استانداردهایی برخوردار باشد ( اعتمادی و فرج زاده دهکردی 1391). شرکت­هایی که صورت­های مالی حسابرسی شده ارائه کنند

 دارای محتوای اطلاعاتی و سود با کیفیت بیشتری هستند. اقلام تعهدی وابسته به قضاوت­های مدیران است و حسابرسی شرکت­هایی که اقلام تعهدی بیشتری دارند، نیز دشوارتر است. حسابرسی با کیفیت بالاتر، با احتمال بیشتری عملکرد­های حسابداری مورد تردید را کشف می­ کند. زیرا موسسه های حسابرسی باکیفیت دارای تخصص، منابع و انگیزه­های بیشتری برای کشف اشتباه و تقلب هستند.

 کیفیت حسابرسی همواره بعنوان معیاری برای انجام صحیح فعالیت حسابرسی، مورد توجه حرفه حسابرسی بوده است. در واقع افزایش کیفیت حسابرسی به معنای افزایش تلاش حسابرس برای کشف اشتباهات و تحریف‏های احتمالی با اهمیت موجود در صورت‏های مالی است. اگر در دور‏ه‏ مالی تجدید ارائه صورت گیرد در حالیکه این امکان وجود داشته که تحریف‏های منجر به تجدید ارائه در دوره‌های قبل توسط حسابرس کشف و گزارش شود، مشخص است که کیفیت گزارش حسابرسی پایین بوده است.
تعریفی که دی آنجلو (1981) از کیفیت حسابرسی بیان می‌کند شامل دو ویژگی است : (1) توانایی فنی برای شناسایی تحریفات صورت‏های مالی و (2) استقلال کافی برای اصلاح تحریفات صورت‏های مالی. به این ترتیب، ارزیابی کیفیت حسابرسی از طریق ارزیابی ورودی‌های فرایند حسابرسی شامل: کیفیت حسابرس و کیفیت اجرای حسابرسی و نیز خروجی‌های آن یعنی کیفیت گزارشگری حسابرسی صورت می‏گیرد. ورودی‌های فرایند حسابرسی (شامل کیفیت حسابرس و اجرای حسابرسی) غیر قابل مشاهده هستند که این موضوع مشکلات بسیاری را جهت ارزیابی کیفیت حسابرسی برای محققان ایجاد نموده است. از طرفی گزارش حسابرس که هم قابل مشاهده است و هم جزء معیارهای مبتنی بر خروجی است به عنوان ابزاری که به طور مستقیم کیفیت حسابرسی را اندازه‌گیری می‌کند، مورد استفاده قرار می‌گیرد. دو نمونه از معیارهای مستقیم مبتنی بر خروجی کیفیت حسابرسی، کشف تحریفات مالیاتی و احتمال انتشار گزارش تداوم فعالیت از سوی حسابرس قبل از ورشکستگی شرکت، می‌باشند. موانع اصلی برای استفاده از معیارهای مستقیم مبتنی بر خروجی کیفیت حسابرسی، تنوع کم این معیارها،ماهیت انحصاری داده‌ها،نرخ پایین وقوع،وقابلیت تعمیم محدود بوده است. این محدودیت ذاتی نیاز به معیارهای غیرمستقیم کیفیت حسابرسی را بوجود می‌آورد. در این تحقیق از معیارهایی مانند دوره تصدی‏گری حسابرس، اندازه حسابرسی و تخصص حسابرس در صنعت به عنوان معیارهای غیر مستقیم کیفیت حسابرسی معرفی شده‏اند. به دلیل غیر مستقیم بودن این معیارها، هیچ‌یک به تنهایی نمی‏تواند منعکس‌کننده کیفیت حسابرسی باشد. به همین دلیل در این تحقیق از هر سه معیار دوره تصدی‏گری حسابرس، اندازه حسابرس و تخصص حسابرس در صنعت به عنوان نماینده کیفیت حسابرسی استفاده می‏شود (وودلند و رینولد2003).
1-3-ضرورت و اهمیت تحقیق
حسابرسی اغلب جزء لاینفک انتقال اطلاعات حسابداری به شمار می‌آید و در نتیجه بازتاب با اهمیتی در شناسایی و اندازه‌گیری این اطلاعات دارد. گسترش روز افزون جوامع و پیچیدگی مسائل خاص آنها، افزایش نیاز به اطلاعات اقتصادی مربوط و در نتیجه افزایش تقاضا برای وجود سیستمها و فرایندهایی که فراهم کننده چنین اطلاعاتی هستند را ایجاد کرده است. همین عوامل موجب افزایش و گسترش نیاز به حسابرسی به عنوان قسمتی از کل فرایند انتقال اطلاعات شده است. حسابرسی با تاکید بر اثربخشی عملیات موجب صرفه‌جویی در هزینه می‌شود و زیان‌های ناشی از اشتباهات را کاهش می‌دهد (مجتهد زاده1376). نقش حسابرسی درکاهش تحریفات نه تنهابرای پژوهش‌های حسابرسی اساسی است،بلکه دارای پیامدهای عملی عمیقی است.کمیسیون بورس واوراق بهادار به تجدید ارائه به عنوان “قابل رویت‌ترین شاخص حسابداری نادرست” توجه می‌کند. بارسوایی‌های حسابداری دراواخردهه 1990 واوایل سال 2000،قانونگذارها، کیفیت حسابرسی را زیر سوال بردند (شرودر، 2001)[3].درایران پژوهش‌های بسیاری در زمینه کیفیت حسابرسی صورت گرفته است از جمله این پژوهش‌ها می‌توان به تاثیر کیفیت حسابرسی بر قابلیت پیش بینی‌کنندگی سود (هشی و احمدی1388) و یا تاثیر گزارش حسابرسی بر کیفیت گزارشگری مالی (اعتمادی و موسوی شیری1378) و یا تاثیر کیفیت حسابرسی بر مدیریت سود(سجادی1389) اشاره کرد، اما تاکنون هیچ‌کدام تاثیر کیفیت حسابرسی را بر احتمال تجدید ارائه‌ها بررسی نکرده‌اند. با وجود این که پیامدهای سیاسی این موضوع با اهمیت است، در خصوص این موضوع که افزایش کیفیت حسابرسی، احتمال تحریف با اهمیت و متعاقب آن احتمال تجدید ارائه‌ها را کاهش می‌دهد شواهد تجربی اندکی وجود دارد.
1-4- اهداف تحقیق
هدف کلی :
بررسی عوامل موثر کیفیت حسابرسی در دوره جاری، بر احتمال تجدید ارائه صورت‏های مالی در دوره‏های آتی
اهداف فرعی:

• بررسی تاثیر اندازه موسسه حسابرسی بر احتمال تجدید ارائه صورت‏های مالی

• بررسی تاثیر دوره تصدی‌گری حسابرس بر احتمال تجدید ارائه صورت‏های مالی

• بررسی تاثیر تخصص حسابرس در صنعت بر احتمال تجدید‌ ارائه صورت‌های مالی

1-5- سئوالات و فرضیه های تحقیق
1-5-1-سئوالات تحقیق
سوال اصلی:

1. کیفیت حسابرسی در دوره جاری چه تاثیری بر احتمال تجدید ارائه صورت‏های مالی در دوره‏های آتی دارد؟

سوالات فرعی:

1. اندازه موسسه حسابرسی در دوره جاری چه تاثیری بر احتمال تجدید ارائه صورت‏های مالی در دوره‏های آتی دارد؟

1. دوره تصدی‌گری حسابرس در دوره جاری چه تاثیری بر احتمال تجدید ارائه صورت‏های مالی در دوره‏های آتی دارد؟

1. تخصص حسابرس در دوره جاری چه تاثیری بر احتمال تجدید ارائه صورت‏های مالی در دوره‏های آتی دارد؟